Gwiezdne wojny; chyba.

niepunktualna · Wysłany: Czw 23:00, 19 Mar 2009 Temat postu: Gwiezdne wojny; chyba.

Właśnie skończyłam pisac posta o mojej nieudanej przyjaźni z A. i spotegowało to moją ochotę na napisanie czegokolwiek. Tak więc, mimo iż przeczytałam regulamin i wiem, ze nie można pisać postów nic nie wnoszących, to piszę. Nieraz nachodzi mnie taka wena. Nalezy to do rzadkości, więc trzeba wykorzystywać takie chwile.

Wróciłam godzinę temu z treningu, który skończył sie godzin temu dwie. Słucham Skorpioników, których mam od kolegi. Dobrze jest mieć dobrych kolegów. Dobrze jest mieć aikdio i tych ludzi, którzy je trenują. z którymi można być 25 godzin na nogach i spać jedynie 3. Być posłuszym trzeciemu aikidoce swiata i ćwiczyć pewnien ruch dłonią. Gadać na korytarzyku między kiblami. Udawać, że sie śpi na macie, gadać do późna. Jeździć koleją; kupować bilety (11 ulgowych, jeden normalny, bo ktoś zapomniał legitymacji i jeden super ulgowy, bo ktoś ma inwalidzką legitymację). Zwiedzać miasto od strony komisariatu, sali (z której się ucieka w trakcie egzaminów na stopnie mistrzowskie z podejrzanymi siatkami) i pobliskiego supermarketu, w którym się kupuje śniadanie skacowanemu 'opiekunowi'. Ewentualnie robienie śniaania na macie i grupowe picie sztańskiej kawy, cholernie mocnej i niedobrej. No, ale jeden kubek musiał starczyć dla wszytskich. Takich ludzi warto znać. Każde z nich jest różne. Sporą część stanowią ludzie, którzy prawie sie nie odzywają. Trzeba umieć docenić i polubić ich milczenie. Inni gadają znów za trzech. Każdy inny, wszytscy równi, jak to głosi moja przypinka kupiona na Open Air w moim miasteczku.
Isoyama miała rację mówiąc, ze aikdio służy również nawiązywaniu znajomości, kontaktów, ze zbliża ludzi.
edit:
A. również tam była. Cały czas trzymałyśmy się razem, było pięknie, cudownie i wspaniale. Oby więcej takich chwil:).

Veritas · Wysłany: Pią 0:17, 20 Mar 2009 Temat postu:

Jak ja Ci zazdroszczę takich chwil. To wspaniałe. Smile

Szkoda, że w moim życiu pusto okropnie. Ale cieszę się Twoim szczęściem. Wink

niepunktualna · Wysłany: Pią 9:15, 20 Mar 2009 Temat postu:

Po prostu jeszcze cały czas przeżyważ staż z tradycyjnie japońskim Japończykiem sprzed dwóch tygodni. Ile się tam działo!
Pobudka o czwartej rano, bo mam ponad trzy kilometry na dworzec, a szłam pieszo z plecakiem wypchanym głównie poduszką i śpiworem xd. Potem szynobus, przesiadka, pociąg. Poznań Dworzec Główny. Autobus do Suchego Lasu. I tak około 10, po sześciu godzinach na nogach jestem na hali i musze się spieszyć, szybko sie przebrać, by sie nie spóźnić na pierwzy trening. potem czas wolny, spędzony również na sali, a wszyscy jakoś stamtąd uciekli. No to dalej na matę. Jedni robią gwiazdy przez całą salę, zapasy, ja sie biją, M. ćwiczy pady przez siedem osób (siedem osób leży na ziemi, a on sie rzuca nam nami, krótki lot i piekny pad). I wieczorny trening, na którym juz spałam i nie miałam pojęcia co się dzieje. A potem sie rozkręciło, w trakcie egzaminów. Na tyle, żebym wytrzymała do tej piątej rano xd. A potem zostałam wyrzucona ze śpiwora, zaniesiona do łazienki i dostałam chleb, nóż i serek, i robiłam nam wszytskim śniadanko.

I kurde, jakos tak nie moge przestać wspominać. Kolejny taki wyjazd za rok. W wakacje też sie coś ciekawego zapowiada, ale na miejscu, nie będzie trzeba tłuc się pociągami.